Het schrijven ‘dedramatiseren’, relativeren of tot zijn normale proporties terugbrengen, dat was een van de doelstellingen van de masterclass met Anne-Laure Bondoux ondertussen alweer een tijdje geleden (14 februari in l’école du livre de jeunesse, Parijs). In Nederland en Vlaanderen werden tot nu toe 2 van haar boeken vertaald; ‘De tranen van de moordenaar’ en ‘Zo gaan die dingen’, beiden uitgegeven door Gottmer. In Frankrijk is Bondoux een bekend en succesvol jeugdauteur. Ze heeft al meerdere belangrijke prijzen in de wacht gesleept. Ik ben een echte fan van haar verhalen. Het is mijn droom enkele van haar verhalen te mogen vertalen, ik kom er zeker nog op terug in deze blog!
Aan de hand van een boeiende powerpointmontage vertelde Anne-Laure hoe ze voor haar meest recente roman te werk was gegaan. ‘L’aube sera grandiose’ verscheen 21 september 2017 bij Gallimard Jeunesse en werd meteen bekroond met de nieuwe Prix Vendredi. (een bespreking volgt nog, beloofd!)
‘On ne peut pas écrire sans la force du corps’, schrijft Marguerite Dumas. Net als een muzikant die gaat optreden moet je je voor elke schrijfsessie fysiek ook voorbereiden., vindt Bondoux. Dat kan tijdens een half uurtje joggen. Zelf kiest Anna-Laure voor de hometrainer. Of anders voor een reeks ontspannende oefeningen. Ze wilt het ons zelf laten ervaren en dus ontsnappen we niet aan een actieve demonstratie waarbij we allemaal in kring moeten gaan staan. We zwaaien met onze armen, kloppen met zachte tikjes onze beslommeringen uit ons lichaam en doen wat ademhalingsoefeningen.
Ook muziek speelt een belangrijke rol bij die opwarming. Voor ‘L’aube sera grandiose’ luisterde Anne-Laure telkens voor ze aan haar bureau ging zitten naar de Franse zangeres Camille met ‘Allez, allez, allez’. We luisteren mee en terwijl ze vertelt, stampt Anne-Laure enthousiast met haar voeten op de grond. Eerlijk, ik voel de energie ook al bij mij naar boven borrelen. Heel aanstekelijk!
luister hier naar Camille met ‘Allez, allez, allez’
Die energie is belangrijk, vindt Anne-Laure. ‘Het is de eerste vraag die je je als schrijver moet stellen bij elk nieuw verhaal dat je gaat maken. Zoek naar de energie die je bij de lezer wilt opwekken. Hoe wil je dat de lezer zal reageren? Blij, gefrustreerd, geëxciteerd, …? En zoek dan naar de vorm die je verhaal best zal passen. Noteer het allemaal nauwkeurig in een schriftje.’
Plots begrijp ik het; dit is het wat haar verhalen zo sterk maakt, die energie. Die stroomt eerlijk en zonder schroom als Anne-Laure vertelt. In al haar verhalen blijft ze dicht bij haar eigen ervaringen. Die weet ze op zo’n manier te verwoorden dat iedere lezer zich erin herkent. En erdoor ontroerd wordt.
Ik bewonder de generositeit waarmee ze over haar eigen problemen en moeilijkheden vertelt. Het is haar niet altijd voor de wind gegaan. Een echtscheiding, een dochter met anorexia, een moeilijke relatie met een dominante moeder, je zou al voor minder gedurende 2 jaar lijden aan een writersblock. Maar hier staat nu voor ons een vrouw die zichzelf terug heeft opgebouwd en duidelijk goed in haar vel zit. Een voorbeeld van zelfvertrouwen. Geen greintje arrogantie. Gewoon ontzettend sympathiek en hartelijk. Ik hield al van haar auteur, nu bewonder ik haar ook nog eens te meer voor de vrouw die ze is.
Als laatste tip van deze veel te korte masterclass onthoud ik Anne-Laures advies totems aan te leggen. dat kan in de vorm van een boek, film, kunstwerk, … ‘het gaat erom dat het zaken zijn die jij ook had willen kunnen maken’, zegt Anne-Laure. ‘Niet om te vergelijken, want dat werkt alleen maar remmend. Nee, totems dienen als motor, het is de stuwende kracht om je eigen werk te realiseren.’
Ik ga het zeker toepassen, en verbaast het je nog als ik zeg dat de romans van Anne-Laure Bondoux bovenop mijn totemstapel liggen?!
Els Dumez-Blocken 