De energie van een kleuterklasje (11/05/2018)

Afgelopen week was ik op bezoek in het kleuterklasje van mijn vriendin Kristl. Ze werkt al meer dan 30 jaar als kleuterjuf in de gemeentelijke basisschool in Jezus-Eik en heeft dan ook in al die jaren een eerbiedwaardige ervaring in prentenboeken voorlezen opgebouwd.

Ik vroeg haar of ik ook eens mocht komen meeluisteren. Het leek mij interessant om weer in contact te komen met mijn doelpubliek. Het mocht en zo klopte ik die vrijdagochtend ’s morgens op de deur van haar klasje aan voor het verteluurtje.

De 35 (!) kleutertjes zitten braaf in een kring als ik de klas binnenkom. Ik word met veel enthousiasme onthaald. Dat werkt zo aanstekelijk, meteen val ik in mijn rol als ‘juf Els’. Kristl heeft haar klasje uitgelegd dat ik prentenboeken schrijf en dat ik daarom graag eens mee kom luisteren. Ze vinden het spannend, zo een nieuwe juf. Ik stel wat vragen en krijg zo leuke en ongedwongen antwoorden. Aan een ietwat verlegen jongetje met een kleurrijk brilletje vraag ik of ik naast hem mag gaan zitten. Hij kijkt me aan en zegt: ‘ik vind jou mooi’.

Nou, van die spontane uitlating loop ik de rest van de dag nog op wolkjes!

Kristl leest het verhaal ‘Help! Lucas is opgegeten van John Fardell voor (*). Een heerlijk onzinnig monsterverhaal: Als Lucas en Sara in het bos spelen, wordt Lucas opgegeten door een Schrokker. Die dan weer wordt opgegeten door nog een grotere Grijpgraag, die op zijn beurt weer wordt opgeslokt door een nog grotere Vreetvis, … Lucas’ zusje Sara achtervolgt met de fiets de monsters die haar broertje opeten en slaagt er uiteindelijk in haar broertje te redden.

Kristl vertelt en leest heel geanimeerd. De kinderen  – en ik – gaan helemaal op in het spannend verhaal. Ik geniet van de uitdrukkingen op hun gezichtjes. Hun reacties en commentaar. Het is zo boeiend te zien hoe ze het verhaal beleven. Zo nu en dan kijken ze speels in mijn richting, vindt juf Els het ook spannend? En of! Ik zit te trillen op mijn kleine stoeltje!

Wat een opluchting als Lukas aan het einde van het verhaal weer levend tevoorschijn komt. En hoe uitgelaten lachen de kleutertjes als de kleine Lukas de grote gevaarlijke monsters bang maakt en bedreigt.

Wel, dàt is de energie die ik met prentenboeken wil overbrengen. Ik wil verhalen schrijven die kinderen meesleuren in hun fantasie. Verhalen die hen doen dromen, lachen, triest laten worden en soms ook een beetje kwaad om uiteindelijk opgelucht adem te halen bij een goede afloop. Want bestaat er iets leukers dan samen verhalen lezen en beleven?

(*) Help! Lucas is opgegeten, John Fardell, uitgeverij C. de Vries-Brouwers, Antwerpen, 2013.