Begin november organiseerde Literatuur Vlaanderen samen met Dutch Performing Arts, Maison Antoine Vitez en La Chartreuse een vertaalatelier voor hedendaagse theaterteksten.
Toen ik op de valreep mijn proefvertaling en motivatiebrief naar Literatuur Vlaanderen stuurde, was ik ervan overtuigd dat er een wonder moest gebeuren om deel te nemen aan de stage. Maar kijk, de mirakels zijn de wereld nog niet uit en zo stond ik op maandagmiddag 4 november met een veel te grote koffer benieuwd te wachten op de andere deelnemers in de hal van La Chartreuse in Villeneuve-les Avignon.
De workshop was zowel bestemd voor beginnende als voor meer ervaren vertalers die meer kennis willen opdoen over het vertalen van toneelliteratuur. Onze groep voldeed minstens aan dat criterium. Hoe verschillend onze vertaalachtergronden ook waren, een ding hadden we gemeen; we waren allemaal ontzettend nieuwsgierig en stonden open om een nieuwe vertaalervaring op te doen. Het was de bedoeling van dit atelier om een pariteit van brontalen te hebben. Op die manier konden we duo’s vormen van vertalers uit en naar het nl. Dat het inspirerend zou werken, had ik gehoopt. De realiteit was nog beter dan mijn verwachtingen.
De docenten Esther Gouarné en Mike Sense hadden voor ons een uitgebreid en gevarieerd programma samengesteld waarin we op zoek gingen naar de specificiteit van het vertalen van theaterteksten. Mike begon de dag altijd met een aantal bijzondere quotes of teksten van bekende auteurs. Aansluitend gingen we vertalen. En uitwisselen. Boeiend en leerzaam. Ritme en sonoriteit, het staat in mijn geheugen gegrift.
Esther liet ons kennismaken met dramaturgie. Handen uit de mouwen! Weg van de bank. Staan, rennen, borstkas opentrekken. We deden ademhalingsoefeningen, gingen bij mooi weer zelfs buiten onze vertaalde teksten declameren en spelen. Dat was voor mij een compleet nieuwe ervaring die smaakt naar meer. Er heerste een bijzondere sfeer in onze groep, nooit heb ik een moment van gêne gevoeld, alleen maar enthousiasme en aanmoediging.
Alleen al voor de locatie, wilde ik dit atelier niet missen. La Chartreuse is tegenwoordig een nationaal literair centrum voor auteurs van theaterteksten. Oorspronkelijk werd het gebouwd in opdracht van Paus Innocent VI die aan de drukte van Avignon wilde ontsnappen. De orde van de Kartuizers zouden de strengste kloosterorde zijn van de Katholieke Kerk. Ze zijn bekend voor hun stilte en leven in afzondering. Wij leefden gedurende deze zesdaagse dan misschien niet als kartuizermonniken, gepassioneerd bezig waren we wel. Na een intense dag, hoefden we ‘s avonds gewoon maar aan te schuiven aan de table d’hotes van la Chartreuse, een gezellige eetkamer waar we samen met de andere residenten op een eenvoudige maaltijd werden getrakteerd. De gesprekken waren verrijkend en verliepen geanimeerd naarmate de avond vorderde en de wijn vloeide. 
Zo ontstond daar aan tafel bijvoorbeeld het plan om stukken tekst van een aantal aanwezige auteurs naar het Nederlands te vertalen. De vraag kwam van Nadège, een bekende Franse theatermaakster die graag haar teksten in een andere taal wilde horen en zich afvroeg hoe wij tewerk gingen. Daar hadden Esther en Mike oor naar en dus hadden we op vrijdagmiddag bezoek van 5 theaterauteurs wiens teksten we vertaalden en dan naar voren brachten. Het werd een boeiende en inspirerende middag met veel mooie momenten.
Ik dank de organisatoren dat ik aan dit atelier mocht deelnemen. Het was intens, aangrijpend en inspirerend. Wij hebben na zes intense dagen afscheid van elkaar genomen met gemeende beloftes en nieuwe plannen. Ik kijk uit naar de volgende akte!
Els Dumez-Blocken 